Γονείς – Σύμμαχοι εναντίον Λεξιπόντιξ

Στο πλαίσιο της ημερίδας  που διοργάνωσε το ΚΕΘΤ στις 22 Οκτωβρίου 2022 με θέμα “Ενδυναμώνοντας τους γονείς να γίνουν φορείς της αλλαγής“ τα μέλη της Θεραπευτικής Ομάδας του ΚΕΘΤ,  Τζωρτζίνα Σταμέλου και Βασιλική Μπατζιφώτη, μιλούν με θέμα: “Γονείς-Σύμμαχοι εναντίον Λεξιπόντιξ”. Στην παρουσίαση αναφέρονται οι βασικές αρχές του θεραπευτικού προγράμματος Λεξιπόντιξ, ενός ολιστικού προγράμματος θεραπείας για παιδιά σχολικής ηλικίας με τραυλισμό, και αναδεικνύεται ο ρόλος των γονιών στη θεραπεία μέσα από την παρουσίαση της περίπτωσης του εννιάχρονου Αλέξανδρου. Αναδεικνύονται επίσης οι σημαντικές αλλαγές στο παιδί και στην οικογένεια σαν αποτέλεσμα της συμμετοχής τους στο πρόγραμμα Λεξιπόντιξ.

Λίγα λόγια για την ημερίδα:

Ο γονείς γνωρίζουν καλύτερα το παιδί τους από οποιονδήποτε άλλο, είναι οι «ειδικοί» στο παιδί τους. Διαχειρίζονται με επιτυχία θέματα που αφορούν τη ζωή του, την ανάπτυξη και τη μάθησή του, πολύ πριν φτάσουν στον ειδικό. Διαθέτουν μοναδικούς πόρους που μπορούν να αξιοποιηθούν στη θεραπεία. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που οι έρευνες αναδεικνύουν σαν κοινούς παράγοντες πίσω από την αποτελεσματικότητα των θεραπευτικών παρεμβάσεων τη θεραπευτική συμμαχία γονιών-παιδιού-θεραπευτή και την αξιοποίηση των πόρων της οικογένειας, των δυνάμεων που παιδί και γονείς φέρουν στη θεραπεία.

Σε μια στροφή από την ιατροκεντρική προς την βιο-ψυχο-κοινωνική θεώρηση των διαταραχών, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) προτείνει ένα μοντέλο ταξινόμησης των διαταραχών με βάση τη λειτουργικότητα γνωστό ως ICF (International Classification of Functioning Disability and Health). Στο μοντέλο αυτό για τον προσδιορισμό της λειτουργικότητας συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων δεδομένα που αφορούν στη Δραστηριότητα και Συμμετοχή του παιδιού σε καταστάσεις καθημερινού βίου και δεδομένα του Περιβάλλοντος. Η έμφαση του ΠΟΥ στη λειτουργικότητα, στη δραστηριότητα και συμμετοχή και στον ρόλο του περιβάλλοντος στον προσδιορισμό της διαταραχής, αναδεικνύει τη σημαντικότητα των γονέων στη θεραπευτική διαδικασία ως φορέων αλλά και ως αποδεκτών της θεραπευτικής αλλαγής. Με άλλα λόγια, ένας γονιός που γνωρίζει τις δυσκολίες του παιδιού του, που αναγνωρίζει τις δυνάμεις του και ενδυναμώνεται να τις αξιοποιήσει στη θεραπεία μπορεί να υποστηρίξει το παιδί του να αλλάξει, να αμβλύνει τον αντίκτυπο της διαταραχής στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας, να βελτιώσει ή να αποκαταστήσει τη λειτουργικότητά του.

Στόχος της ημερίδας ήταν να αναδείξει τη σημαντικότητα της συμμετοχής των γονιών στη θεραπεία, να συζητήσει τρόπους ενδυνάμωσής τους στην ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου στη θεραπεία του παιδιού και να παρουσιάσει παραδείγματα του τρόπου που αυτό γίνεται πράξη στο Κέντρο Έρευνας και Θεραπείας Τραυλισμού. Προσωπικές εμπειρίες γονέων συμπληρώνουν τις απόψεις των θεραπευτών.